Бизди коьрген болартагы, кышкырык тынды. Уьй йыйылган йок, пеш тазаланмаган. Багавдин мен Аминат экеви «сен эт, мен эт» деп эгесип, бир-бирин куьналеп олтырганлар. Кишкей Алавдинчик туьп уьйде ойыншыклары ман ойнайды, олардынъ шав-шувы ога дал хайыр. 
Биз экевимиз де уьйдинъ ишин коьз каравларымыз бан айланып шыктык. Роза табуреткады алып, пешти тазалавга киристи. Багавдин мен Аминат тувралап турылар, бирев-биревине ашувлы карайдылар. Багавдин анасынынъ касына барып: «Анам-ав, берши мен тазалайым, сен арыгансынъ ша, – дегенде, анасы: «Кой, ызаланма, мен тазалаятырман ша, бар коьмирди уват, тамызык аьзирлеп аькел», – деди. Аьли кышкырык коьтериледи деп турган кедеси, ишиннен суьйинди усайды, ювырып кеткендей болды. Турагалап турган кызына: «Сен не карайсынъ, яде коьрмейсинъ ме уьйдинъ иши неге усап ятканын?» – деди анасы.
Аминат анасына карап ымтылды, бир зат сорамага суьйгендей болды усайды, ама сорамады, уьйди йыйып баслады.
Сол эки арада Алавдинчик ювырып келип: «Папа, папа, олар акырып-акырып, кышкырып соьйлейдилер», – деди.
– Аьше, сен неге оларга акырмайсынъ? – деди.
– Аьше олар мага «тай-тай», «кет» деп турадылар ша, – дейди бала.
Пештинъ ишиндеги тамызык агаш тарс-тарс этип янады, уьйдинъ ишине ян энип баслады. Биз Алавдинчик экевимиз тактаметте янтаямыз, анасы духовкадынъ касында табуреткады алып олтырды. Алавдинчик ювырып барып анасынынъ алдына олтырды, Муркады шакырды. Анасы да баласын кушаклап, басын-коьзин сыйпайды, бетин оьбеди. «Мама-мама, мен ашамага суьемен», – дейди кедеси де. Анасы да оьзеленип: «Ах, меним ялгызым-ав, дуныям-ав, аьли ок та мен сага куймак кувырайым, шай асайым, сонъ какланган эттен ынъкал этейим» деп, тагы да бир кушаклап, бетиннен оьбип: «бар энди, папанъа бар», – деди.
Пештинъ йылы алавы уьйге яйыла береди, янга парахатлык аькеледи. Сав куьн куллыктагы казаваттан шаркынъ босап баслайды, тыншаяды.
Багавдин мен Аминат эртен туратаган болса, олардынъ столынынъ касында «уьй бойынша дежурство йорыгы» илуьвли эди.  Соьйтип, бу сорав бойынша уьйде тынышлык энди. 
Й. Агаспаров.