Яз келип, иссиликлер келгенде, кайнаган куьннен авылларымыздынъ яшавшылары кайда ясырынаякты билмейдилер. Терекли-Мектебтинъ паркында аьдемлер иссиликтен янларына парахатлык табадылар. Муннан коьп йыллар алдын баска авылларда да парклар бар эдилер, ама ызгы йылларда олар каравсызлыктан курыганлар. Калай болганда да, паркта дайым тыншайып болмайсынъ, коьп заманды авылдынъ орамларында кайнаган куьннинъ астында юрмеге туьседи.

Биревлер, боьтен де, кыскаяклылар, куьнде куьймеге суьймейдилер (куьннинъ астында чадрадай этип бетлерин явлык пан япканын коьремиз), баскаларга савлыгыннан тура куьннинъ астында турмага ярамайды.

Мундай аьлден тура районымыздынъ баьри де авылларынынъ яшавшыларына шакырув этпеге суьемиз: аьр бир авылдынъ яшавшысы оьз уьйининъ касында бир-эки терек эгип, оьстирсин. Оьзек те, оны коралав, сувгарув керек болады. Ама авылларымыз тереклерге коьмилип, аьр бириси ясыл бавдай болып яйнаса, кыйынымыз босына кетпегенине юрегимиз кувнар. Мундай куллыкларды Куьнбатар авылынынъ яшавшылары этип баслаган деп эситемиз.

Терекли-Мектебте де сондай ийги исти Искандер Аметов оьз орамында уйгынлаган.

Баьримиз де бир тил болып, сув келетаганлар аьр кайсымыз орамда оьз уьйлеримиздинъ касында бир-эки терек оьстирип, исси язда да ясыл бавдынъ ишинде юрейик, яшайык деп шакырув этпеге суьемен.

МАГОМЕТ КОЖАЕВ.