Биз баьримиз де бир заман бала болганмыз. Топарласып, туьрли ойынлар ойнайтаган эдик орам балалары ман, шоьлге кететаган эдик, камбакты ягып, ералма писирип, кой багатаган эдик, бир-биримиз бен досласатаган эдик. Сол кайгысыз балалык кетип калды. Буьгуьнлерде увылларымыз колларына савыт-садак алып, элимизди коршалап турганда, сол заманлардынъ кайдай ийги болганын сеземиз. Тек бизге тувыл, нацизм мен СВО сырасында куьресип, явды бизим япсарлардан кувып турган ясларымызга да балалык шагы тынышлы эм тынык болган.
Замирхан Арикбаев Карасу авылында тувып-оьскен, мунда орта мектебти битирген, сонъында Астрахань каласындагы авылхозяйстволык колледжин кутарган. Сонъгы йылларда – аьскер сырасында куллык этуьв, полиция боьлигинде ислев эм контракт бойынша служба. Баслап Замирхан контракт бойынша Шешен Республикасында ислеген, сонъ Буденновск каласына аьскерлер боьлигине коьшкен, 205-нши бригадада аьлиги заманда да куллык этеди. 2022-нши йылдынъ канътар айында аьскерши Ростов каласына йиберилген, согыс спецоперация басланган заманда Замирхан бириншилердинъ сырасында кетеди. Аьлиги заманда да ол сонда.
Крымхан эм Насипхан Арикбаевлердинъ аьелинде уьш аьвлет тувып-оьсти. Эри эрте кешип кетти дуныядан эм хатынга балаларды ялгыз аягына салмага туьсти, аьлиги заманда олар оьз аьеллерин курып, яшайдылар. Кашан да, анага кыйын баласын кайнап турган ерге йибермеге, ама Насипхан Кискбай кызы анълайды, увыллар Аталыкты саклав уьшин тувадылар эм ол аьвлетин коьтергишлейди, анълайды. Янъыларда Замирхан уьйге келип кетти, сол заман анасынынъ коьнъили коькке дейим етти.
Замирхан артиллерия савыт-садагы гаубицадынъ командири болады. Ол оьз куллыгы акында коьп айтпага суьймейди, сол да сейирли тувыл, шынты эр киси аьр заманда да коьп соьзли болмаган. Авылда Замирханды тувган мектебине окувшылар ман йолыгыска шакырдылар. Ол эсине окув йылларын алды, балаларга аьскершилерди йылы хатлар ман коьтергишлейтаганы уьшин уьйкен савбол айтты, сол коьтергишлев айлак та керекли оларга, баьри кыйынлыкты да оьтпеге демевлик бередилер. Замирхан тезден енъермиз деп бир шекленмей айтады.
– Энъ де маьнели, коьнъилди туьсирмеге ярамас. Дослык сезими сондай заманда берк болмага керек. Бизим бас борышымыз – Аталыкты саклав, – деп айтады йигит.
Арикбаевлердинъ тукымында бар шынты эр кисилер. Замирханга аьр заманда коьрим болады онынъ атасынынъ агасы Бальбек Арикбай увылы Арикбаев. Ол 60-ншы йыллар Куба еринде куллык эткен, сол заманда США эм СССР арасында дав басланмага аз калган. Бальбек Арикбай увылы йигитлерше сол йылларда Аталыктынъ япсарларын коршалаган. Мен ойлайман, коьп тынълаган атайынынъ хабарларын Замирхан, сондай йигерли болмага суьйген.
Замирхан Арикбаев буьгуьнлерде Аталыкты саклап туры, ол биледи, енъуьвди алармыз, кыйын болса да, алмага керекпиз. Уьйде оны хатыны Нушабе, увыллары Рамазан эм Амир, кызлары Авана эм Малика куьтедилер. Кашан да, Замирханды анасы куьтеди, ол кеше-куьндиз тилек тилеп турады. Эм бизим аьскершилерди тувган еринде бир аьдем сама куьтип турса, олар уьйге кайтарлар. Енъуьв мен кайтарлар.
Г.Бекмуратова
Суьвретте: З.Арикбаев.
