Бу йыл савлай элимиз Уллы Енъуьвдинъ мерекели йылын хош коьрип алды. Кайдай байрам, оьзи куванышлы эм кайгылы. Сол заманларда бизим баьтир халкымыздынъ куьш салувы ман келген бизге буьгуьнги тынышлы яшав. Дав майданда не шаклы яс оьмирлер курманлык болып калдылар, не шаклы кан тоьгилди. Солардынъ аьр бирисин атлы-аты ман эсимизде саклаймыз.
Сол Уллы Енъуьвди ювыклатувга меним атам Кусеп Беккиши увылы Янгазиев те оьз уьлисин коскан. Ол согыстынъ авыр йолларын оьтип, элин явдан коршалаганлардынъ бириси. Атам Кусеп оьзининъ тувган-оьскен авылы Шобытлыды артта калдырып, 1938-нши йыл оьзининъ эр борышын толтырмага кеткен эди. Сол заманларда биревдинъ де эсинде тувыл, туьсинде де йок эди, онынъ эр борышын толтырув болжалы аьдеттегиннен артык болаягы. Ол согыстынъ баслапкы куьнлериннен алып, энъ сонъгысы – Уллы Енъуьв куьнине дейим оьзининъ канын-янын аямай, элге шапкан яв ман куьресип келди, Ногай шоьлиннен алып Берлинге дейим етти. Согыс йыллары акында атам коьзлеринде коьзяслары ман, коьнъилинде кайгысы ман хабарлайтаган эди. Ол аьскер сырасында болган заманларда атылув алатларга топлар толтырувшы болган.
– Сол куьнлердей куьнлер бизде бир де болмасын, балаларымыз тек тынышлыкта яшасынлар, – деп тилек тилеп туратаган эди. Бизим кенъ яйрап яткан шоьлден алып Берлинге дейим йолды оьткен аьдем. Ол Карпат тавларын да яявлап оьтип, Венгрия, Сталинград, Германия, Япония ерлеринде болган согысларда да катнаскан. Сога шайыт онынъ коькирек белгилери. Ол согыстынъ авыр йоллары эм йыллары акында тынышлы яшавда мектеб балаларына коьп хабарлайтаган эди. Ол сол хабарлары ман балаларда йигитликти, яваплылыкты тербияламага шалысатаган эди. Оьзи де балаларына тийисли тербия, билим бермеге баьри куьшин де салган.
Ол тийисли тыншаювга кеткенше, анамыз бан экеви койшы болып куллык эттилер. Сол йылларда олар планга коьре бермеге керек юн, эт санын бир неше кере арттырып беретаган эдилер. Эсимизде – атамыз бан анамыздынъ «Социаллык базластынъ енъуьвшиси» деген ортак савгасы.
Заманлар оьтедилер, аьли арамыздан кеткен ветеранларымызды, ясуьйкенлеримизди эсимизге алып турамыз. Аьр йыл сайын Енъуьв куьни ювыклап келгенде боьтен де атамды эсиме аламан. Коьз алдыма онынъ сол байрамга аьзирлик коьретаган заманлары туьсип кетеди. Ол бу дуныяда йок болса да, бизим дайымларга эсимизде. Бек оьктемсиймен атамнынъ йигитлиги мен.
Г.Янгазиева. Суьвретте: Кусеп Янгазиев
