Бизге, куьнбатаршыларга – арамыздан замансыз аргы дуныяга авылдасымыз, белгили халк улымыз, айтылган домбырашы, йырав, артист эм танъ юрекли Алибийдинъ кетип калувы бир уьйкен эм авыр кайгы. Тек не этейик, белки, Кудай ога солай бакты язган болар. Биз ЙОГАРЫДА турганнан куьшли тувылмыз. Кайгырамыз, кайгырамыз. Ондай талаплы аьдемлер аз тувадылар. Ама онынъ халкымызга эткен ийгилиги, онынъ аьдетте болмаган аьлемет болган турмысы эм куьлкиси бизи мен узак йылларга яшаягына мен сенемен. Эм мен аьли айтаман: «Алибий, парахат ят Куьнбатар авылымыздагы кабырынъда,атынъ сенинъ халк арада дайым да айтылар. Эм куьнбатаршылар сени бир заманда мутпаслар. Эм сага мен де оьз сыдыраларымды сосы куьнлерде багысламай болмайман…

Меним коьз алдымда турады 14-нши август куьн, Махачкала аэропортында Олимпиада чемпионы Альберт ясымызды рас алганда, мынълаган ногайлар эм баска миллетлер уьйкен коьнъил коьтерилисте Алибий Романовтынъ домбырада ойнавын эм аьлемет тавыс пан шат болып йырлаганын тынълаганлары… Кайдай тавыс эди!..
Меним ойыма коьре, ювык куьнлерде ок, Алибий Романовтынъ атын авыл эм район дережеде оьмирлетуьв уьшин, тийисли карар алынмага да керек. Оны куьнбатаршылар биринши болып басласалар, ийги де болаяк: ол яшаган уьйге мемориал тактасын салув,орамга онынъ атын тагув эм сондай баска.
Атынъ сенинъ
Айтылар халк арада.
Кетер йыллар.
Ога шайыт болармыз.
Мине аьли
Сес шыгарып данъылда:
– Сен, Алибий,
Бизи мен деп, айтамыз!
Сен эм йырав,
Домбырашы, педагог,
Сав оьмиринъ
Багысладынъ халкынъа!
Коькирегинъ
Какпагансынъ бир заман –
Аьр ким суьйип
Янасканда янынъа!
Ят, Алибий,
Тыныш болсын кабырынъ,
Алла-Таала
Кешсин болган куьнанъди.
Бизи минен
Яшап калар йырларынъ,
Куьйлегенмиз
Эм куьйлеймиз оьнеринъ!
Куьнбатарынъ
Кыйналады казадан…
Аьр бир инсан
Энъкееди кайгыдан.
Тек юреклер
Тилек тилеп айтады:
«Юмсак болсын
Яткан ери йыравдынъ!».

Анвар-Бек КУЛТАЕВ.