Бирер аьдемлер яшавга танъ аьсеринде энген куьн ярыгындай энедилер эм сав оьмири узагында тек оьзине тувыл, баска аьдемлерге де оьз шувагын берип, оьзининъ болувы ман дуныяга кайдай ды бир ийгилик, шатлык, йылувлык аькелмеге шалысадылар. Сондай аьдемлер сонъында бизден кетсе де, язда куьн онъган сонъ аспан шетинде коьпке дейим сакланатаган куьн ызына усап, оны таныган эм билген аьдемлерге ян саьвлесин берип турадылар.

Тап сондай аьдем эди Абейдулла Абейдуллаев. Дагестанда тав районында тувып-оьскен лезгин миллетли яс 60-ншы йыллардынъ ызында Ногай шоьллигине ислемеге келип, мунда ногай кызды яратып, интернационаллы аьелин туьзип, бактысын дайымга бизим ерлер мен байланыстырды.
– Оьз ис борышларын таза намысы эм туьз ниети мен толтырувы ман ол коллективте оьзине уьйкен оьрмет тавып билди. Абейдуллаев оьзи уьшин айлак та яваплы эди эм сол затты ога бойсынатаган аьр кимнен де талаплаган. Ол бас деп кайсы ерде де нызам болганын суьйген.
Абейдулла производстводы янъыртувшы деп те белгили болган. Ол орманлык базисли питомниклеринде керекли кум беркитуьвши терек-куваклык оьсимликлердинъ олтыртув материалын оьстиргенде технологиялык аьрекетти яхшыртув бойынша коьп пайдалы ой-кенъеслерининъ авторы болып келген, – дейди онынъ акында «Ногайское лесничество» ГКУ директоры Феруза Дикинова.
…Абейдулладай аьдемлер ерге келгенде оьзлери мен бирге яшавга да язлыктай бир саьвледи алып келедилер. Кеткенде де, соны алып кетедилер, ердегилерди конъсатып калдырадылар. Тек мен янъылысаман усайды. Ондай аьдемлер яшавдан кетип бараятканда да: «Йыламанъыз, баьри зат та аьруьв, баьри зат та солай болмага керек болар», – деп ювык аьдемлерининъ коьнъиллерин авламага талпынадылар. Мен соьйтип айтаман, неге десе оны аьруьв таныган аьдемлердинъ коьзлеринде Абейдулладынъ йылы куьлемсиреви, юмсак тавысы сакланып калган. Соьйтип баьриси де оны эсинде саклаганлар. Коьп йылларга дейим. Оьмирлерге.
М.Ханов.