Кайтип тез оьтеди заман. Тек туьнегуьнлерде мектебтинъ босагасыннан абытлап, билимлер дуныясына кирген эдик, буьгуьнлерде мектебте уныклар окыйдылар. Сол йылларды бир инсан да мутып болмайды деген соьзлериме баьриси де макул болар деп ойлайман. Суьйикли окытувшыларымыз аьр дайым бизим эсимизде. Тек, оькинишке, олардынъ биревлери дуныядан кешип кеттилер. Окытувшылар дуныядан тайса, окувшылардынъ янлары оьксиз каладылар. Соьйтип, янъыларда бизим окытувшымыз, класс етекшимиз, окытувшылык тармагында коьплеген йыллар ислеген ясуьйкенимиз Камбий Баймурза увылы Менглибаев дуныядан кешип кетти.
Биз, 1982-нши йыл Уьйсалган авылынынъ мектебин битирген выпускниклер, окытувшыларымызга билимлерин бергени уьшин разылыгымызды билдиремиз, олардынъ кайбирисин йылувлык пан эскеремиз. Камбий Баймурза увылы меним эсимде айлак танъ, оьзден, билимли эм оьз исине алал инсан болып калган. Оннан ийменетаган эдик, неге десе уьйге берилген борышты толтырмасак, акырмаса да, бизим куьнали экенимизди кайбиримизге сездиретаган эди. Бир де бизге сесин коьтермеген, сонъында, оьзим окытувшы болып ислегенде, мен сол затты аьр заман эсиме алатаган эдим, окытувшымды уьлги этип алып, окувшыларым ман мени мен тенъ инсанлардай этип соьйлейтаган эдим. Камбий Баймурза увылы дериске аста-акырын кирип калатаган эди, сол заман танапыста шав-шув эткен класс (биз 14 бала эдик) тырс тыматаган эди. Сондай уьйкен эди окытувшыдынъ сыйы.
Камбий Баймурза увылы Менглибаев 1937-нши йылдынъ навруз айында, Уьйсалган авылында тувган. Карагас авылынынъ 7 йыллык мектебин 1954-нши йыл битирген эм сол йыл ок Кизляр каласында педучилищеге туьскен. 1958-нши йыл окытувшы Уьйсалган авыл мектебинде оьз аьрекетин баслаган. Сол йыл Камбий Баймурза увылы совет аьскерлер сырасына алынады эм уьш йыл узагында эр борышын Аталыгына береди. Сонъында авылга кайтып, мектебте ислейди. 1962-1965-нши йыллар бажарымлы окытувшы авылда баслапкы мектебти басшылайды. Оьз билимин арттырув ниет пен ол Карашай-Шеркеш патшалык окытувшылык институтынынъ филология факультетин битирип, балаларга ана тил эм адабиат дерислерин береди. 1988-нши йыл Камбий Баймурза увылы тийисли тыншаювга кетеди. Сол йыллардынъ ишинде суьйикли окытувшымыз коьплеген яслар несилин окытты эм тербиялады. Онынъ терен билими, оьзден касиети бизим юреклеримизде бир де таркамастай йылувлык эндирген. Сол йылувлык бизди аьли де, коьп йыллар озса да, сол заманлардан, йылытады.
Камбий Баймурза увылынынъ эткен иси белгиленген, ол «Социалист базластынъ енъуьвшиси», «ДАССР халк ярыкландырув отличниги», «ДАССР ат казанган окытувшысы», «Ис ветераны» деген сыйлы атларга тийисли болган, 1977-нши йыл Махачкала каласында окытувшылардынъ VI съездинде катнаскан.
Аьдем оьлгеннен сонъ да яшайды, эгер онынъ акында эс яшаса. Бизим районымыздынъ озган юзйыллыктынъ 50-нши йылларыннан алып ислеген окытувшылар мектеб билимлендируьвди оьрлендируьв исине коьп уьлис косканлар, олар – бизим тарихимизге алтын аьриплер мен язылган интеллигенция. Солардынъ ишинде бизим суьйикли окытувшымыз Камбий Баймурза увылы Менглибаевтинъ аты да яркырайды.
– Яшав йоллары, ол сизинъ аьр биринъизде баска. Сол йоллар ман аьдиллик пен юрсенъиз, соннан артык наьсип йок, балалар, – деп айткан ол бизге коьплеген йыллар артта. Сол соьзлерди бизим классымыздынъ аьр бириси шакырув этип алып койыпты деп айтсам, соьзлеримде ялганлык болмас. Биз оьктемлик пен аьр заман айтамыз: «Биз – Камбий Баймурза увылынынъ окувшылары». Коьп кере болмаса да, йолыгысатаган эдик, ол бек ийги хабаршы эди, мени мен маслагатласкан куьнлери де болды, сол зат мага кайдай оьктемлик, неге десе ол мени оьзине тенъ этип, маслагат сораган деп ойлайман.
Кайбиримизге бу дуныяда яшамага Кудай ман берилген болжал бар. Кайтип сол яшавды оьтуьв, оьз акынъда эс калдырув – сол зат инсаннынъ байыр сайлавы. Камбий Баймурза увылы дайымларга калган бизим юреклеримизде эм буьгуьнлерде биз онынъ аьлейи Шафиха-абай ман, онынъ увыллары ман, уныклары эм немерелери мен бирге кайгырамыз, оларга бассавлык йораймыз. Яткан ери ярык болсын деп айтамыз.
Г.Нурлубаева.
Суьвретте: К.Менглибаев.
