Аьр бир ясы еткен эр кисидинъ яшавында сол, юрек сезимлерин козгаган шак болады. Олай дегенимиз, заманы еткен Эр киси Эли алдында оьзининъ киели борышы –аьскерге бармага керек болады.
Коьбисине Россия аьскер сыраларында кызмет кылув коьп зат береди, кыскаша айтканда, сонда бизим яслар яшав мектебин оьтедилер, оьспирден беркиген эр киси болып та кепленедилер.
Аьскер сырасына йигитлеримизди йолга салатаган шакта, оларга коьп ийги йоравлар айтыладылар, яслардынъ коьнъиллерин коьтермеге аьр бир саламласкан аьдем шалысады. А аналардынъ ша, юреклери телезип, кушакларыннан увылларын йибергиси келмегени, ама атадынъ насихат соьзи ога йигерликти береди. Аьскер сыраларына кетип баратаган увыллар ман эстеликке суьврет – соьйтип, олар ман бир йылга аманласамыз.
Уьстимиздеги йылдынъ тамбыз айы. Нурлан Акмурзаев Россия армиясынынъ сыраларында кызмет кылувын баслады.
— Аьр бир эр киси аьскер сырасында болмага керек, неге десе сол меним кайтип патшалык алдында, соьйтип, оьзимнинъ алдымда да турган борыш болады. Мен аьскер сырасына бараяк заманды карап турдым, армаганда кайтип яшав туьзилеегин билмеймен, соны заман коьрсетер, аьли мен тийисли борышымды толтыраман, –дейди Нурлан-бебемиз.
Оьзек те, Нурланнынъ ойлары бек дурыс, армияды бир зат пан да тенълестирип болмаймыз, мунда яшав сулыбы, сол да келеекте ясларга керегеек зат.
– Мен аьскер сыралары беретаган затларды алып, оьзим де ийги коьрим болмага шалысаякпан, мени асыраган, йылувлыгын аямай берген тетеме, мени мактаган разылык хатты йибергендей этпеге,– дейди яс йигит.
Бу куьнлерде Нурлан, Ногай районымыздан оны ман бирге аьскер сырасында Эр борышын толтыратаган Эльдар Атангулов пан, Насрудин Гаджиев пен, Адлан Етмишев пен бирге, Воронеж областин танковый аьскеринде ис аьрекетти бардырадылар.
Аьли болса, оларга дослык, тыпаклык айлак уьйкен маьнели болады.
Бу яслардынъ коьбиси куватлы, бай тарихли ногай халкынынъ тувдыклары болаганга сонъ, эш те, оьз аталарынынъ асабалыгын оьмирлерге савыт этип алып, ийги атларын, кайда болса да, айттырарлар.
Аьли заман тыныш тувыл. Тек бизим куьшимиз–бирликте.
Нурланды кишкейлейин тетеси Алимет бавырына басып, тербиялады эм оьстирди. Нурлан мектебке Астрахань каласында барды, сонъ Акмурзаевлердинъ аьели Ногай районымыздынъ Терекли-Мектеб авылына коьшти. Нурлан ортак мектебти мунда окып битирди. Нурлан бек куллыксуьер йигит болып оьсти, ол уьйшиликте тетесине ярдамласты, атасынынъ да янында коьп ерлерде иследи. Аьскер сыраларына кетеектен алдын Терекли-Мектебтеги уьйкен муьлк туькенинде ис аьрекетин бардырды.
Аьскер сыраларына кетип бараятырган кеделер суьвретлерге туьседилер, сондай суьвретлерди коьрсем, олар уьшин коькирегимде оьктемлик тувады, неге десе олар Аталыкты саклавга бараятырлар деген ой коьнъилимди коьтереди. Олар – коршалавшылар, бизде бар, биз де рахатлыкта яшармыз деген сеним коьп зат акында айтады.
Бу заманда аьскердинъ маьнеси оьседи, сонынъ сырасында аьрекет этуьвдинъ орыны да баска. Аьскер сырасында болган эр йигитлердинъ де баасы бар. Бу куьнлерде аьскер сыраларындагы ердеслеримизге тыныш аьрекетти йораймыз. Билинъиз, сизди уьйде куьтетаган аявлылар аз тувыл.
Г.Курганова. Суьвретте: Н.Акмурзаев (ортада).
