«Шоьл тавысы» ногай газетамыз дуныя ярыгын коьргенли 90 йыллыгы белгиленеяткан заманда, онынъ тарих бетлеринде сыйлы аты калганлардынъ бириси ердесимиз Алев Атабаевич Алимовты эскермей болмаймыз. Ана тилимиздеги тувган газетамызга ол 25 йыл ис йылларын багыслаган. Оькинишке, ол арамыздан коьпте, муннан 14 йыллар артта тайган, ама яркыраган яс шагында ерли редакцияда кыйын салганы бизге, оннан сонъгы несилге, коьримли уьлги эсабындай.

Алев Атабай увылы яшавды суьетаган, онынъ маьнели вакытларына куьезленип те билетаган аьдемлерден эди. Табиат пан ога берк ден савлык берилген эди.(Анасы Муьтли 97 ясына дейим яшаган). Ол грипп, баска оьткир тымав авырувлары кутырган куьз-кыс айларында бир кере де йоьткирмес эди. Биз ис аьсеринде бирден шуьшкиргендей болсак: «Эй, койынъыз, авырманъыз, сиз ше яслар!», – деп куьлемсиреп айтатаганы эндиги де эсимизде. Тек ол оьзининъ савлыгын баалап болмады.
Алев Атабай увылы Терекли-Мектебтинъ ювыгындагы бурынгы Кутлы-Тоьбе авылында 1939-ншы йылда дуныя юзине энген. Бала шагы согыс йылларына карсы келип, олардынъ несили «бала болып, балалыгын коьрмей оьстилер». Атасы да кыйынлы 1942-нши йылда яшавдан эрте тайып, балалар тиревсиз калдылар.
Согыстан сонъ Кутлы-Тоьбеден Терекли-Мектебке коьшкенде, ол иниси Орак пан бирге кара кербиш кесип, оларга нагашатасы, бурынгы йырларды занъыратып йырлавшы Курай Лукманов коьмек этип, тоьбеси камыс ябылган уьй салып кирдилер. Сога карамастан, билим алувга ымтылыслары уьйкен эди эм Терекли-Мектеб орта мектебин окып кутарып, Алев Атабай увылы 1958-нши йылда Хасавюрт педучилищесин окып битиреди. Аьскершилик борышын 3 йыл узагында Волгоград областининъ Капустин Яр каласындагы ракеталарга карав беретаган ясыртын аьскер боьлигинде толтырган. Соны ман байланыста ол 1962-нши йылдагы США ман СССР арасында болган Кариб кризисы акында кызыклы хабарлайтаган эди.
Алев Атабай увылына ис йолында окытувшы, милиция куллыкшысы, партия комитетининъ секретари, авыл хозяйство куллыкшыларынынъ Ногай район профсоюз комитетининъ председатели болып куллык этпеге туьскен. 1967-1971-нши йылларда ол Дондагы Ростов каласында йогары партшколады окып битирип, ийги билим негизин алган.
Болса да А.Алимовтынъ ис бактысынынъ юлдызлы вакыты шоьл еринде баспаланып шыгатаган ана тилиндеги газетасы эди. Ол оны ман оьз оьмирининъ коьп йылларын байланыстырган. Газета онынъ ис оьнери, яркыраган ярык мырады, язылган яшав бактысы эди. Редакциядынъ тарихинде ол, бир соьзсиз, онынъ ийги куллыкшыларынынъ бириси болып калды. Ол мунда адабиат куллыкшысы, суьврет хабаршыдан алып бас редакторга дейим ис йолын оьткен. Баспа куллыгында ол билмеген эм анъламаган сыр йок эди. Ясларга енъил тувыл журналист куллыгына кайдай алал болмага кереги акында оьз яшавы ман уьлги калдырды.
– Алев Атабай увылы таза намыслы, оьз исине, досларына алал аьдем эди. Ол сондай ярык келпети мен бизим, оны билген, таныган аьр аьдемнинъ эсинде сакланады. Онынъ аьдемшилиги, яшав эм аьрекет йолы яс журналистлерге, баспа куллыкшыларына оьмирлик коьрим, – дейди оны ман бирге коьп йыллар куллык эткен зейинли ногай шаири Магомет Кожаев.
Алев Атабаевич Алимовтынъ газетамыздынъ редакторы болган заманы оьзинше эстеликли. Сол йыллардагы газета окувшылары онынъ аьр номерин шыдамсыз куьтип турганлар, неге десе ол партиядынъ алдында газетады критикалы эм окымага кызыклы этпеге шалыскан. Сонъында ол бизди де аяк астындагы коьп яшав маьселелерди коьрмеге уьйретти.
Оннан сонъ да Алев Атабай увылы газетада редактордынъ орынбасары, боьлик заведующийи болып куллык эткен йылларда коьп актуальли соравларды коьтерип, оьз макалаларына тири кызыклы атлар салып, яшав йоллары оттан, сувдан оьткен аьлемет бактылы аьдемлер акында коьп макалалар язып калдырган.
Куллык танапысы арасында ол газетада биз аьли де баспаламаган коьп туьрли яшав темалары акында язбага болатаганын айтатаган эди. Соьйтип, ол оьзин шынты журналист экенин шайытлаган.
Алев Атабай увылы тувган Ногай ерин бек суьетаган аьдем эди. Ол ийги аьдемлер акында, экономика, экология, эдап маьселелери мен байланыслы коьп макалаларын шыгарган.
А.Алимов Ногай районында, республикада энъ айтылган шахматистлердинъ бириси эди. Ол, кайсы ерде болса да, касындагы аьдемлерди бу ойын ман аьвликтирмеге шалыскан. Авылдасларын, авыл ясларды шахмат ойыны ман кызыксындырып, туьрли турнирлер озгарувга амырак эди. Ызгы йылларында районда шахмат кружогын ашпага бек ымтылган, ама, оькинишке, сол мырады яшавга шыгарылмады оьзи барда. Ол сондай клубка онынъ атын беруьвге тийисли аьдем эди оьз заманында.
Узын бойлы, туьз сынлы, ыспайы эр йигити Алев Атабай увылы биздеги ис арасында сийрек, ама завыклы байрам-яхшылыкларын бизи мен бирге боьлиспеге, соларда вальс бийимеге суьетаган эди. Бизди де ол бийип уьйретти демеге болады. Алев Атабай увылынынъ яшав суьйимлиги оьлшемсиз уьйкен эди, баьримизди де онынъ оптимизми сукландыратаган эди. Аьр куьнде бир кепте сабыр кылыклы, туьрли идеяларга толы, иске кайратлы ис йолдасымыз аьр бир аьдемнинъ коьнъилин таппага, керек ерде туьз маслагатын бермеге уьлгиретаган эди.
РФ Журналистлер союзынынъ агзасы, Дагестан Республикасынынъ ат казанган маданият куллыкшысы Алев Атабай увылынынъ йогары аьдемшилиги, оьз халкына, тувган шоьлине суьйимлиги, исине алаллыгы оны билген эм ювык таныган аьр аьдемнинъ юрегинде оьмирге сакланар.
бизим хабаршы.
Суьвретте: А.Алимов.