Мен – педагогикалык исининъ ветераны. А.Ш.Джанибеков атындагы орта мектебинде мине коьплеген йыллар узагында балаларга тербия эм билимлер беруьв мен каьрлеймен. Куьн сайын бизим коьп санлы мектеб окувшылары ман, олардынъ ата-аналары ман, бирерде атай-тетейлер мен расып, аьллеспеге туьседи. Сонынъ уьшин тоьгеректе бу кавыфлы маразынынъ тамырлары яйылув аьллерде бас деп оьзимнинъ ден савлыгым акында ойладым.

Бириншилей, авырув юкса, мен, эсли ясыма еткен кыскаяклы, ога карсы турув деген авыр экенин анъладым. Экиншилей, исиме коьре коьлем аьдемлер арасында юрип, бу мараз бан касымдагыларымды авыртпага болаякпан деген ойга бийлендим.
Эм мине туьрли официаллык билдируьвлерден авырувдан сакланув амалы – вакцинация процедурасы барлыгы белгили болды. Соннан сонъ, коьп ойланмай, бир туьйир де шексинмей, вакцинация оьтпеге токтастым. Вакцинадынъ зарарлыгы акында коьплеген аьдемлердинъ айтувына кулак аспай, сол прививкады эттирдим. Эм энди оькинишим де йок, прививка енъил оьтти, ден савлыгыма зыян болмады. Ойыма коьре, вакцинация аркасы ман мен коронавирус маразыннан аман сакландым, касымдагыларга да зарар келтирмедим. Аьр аьдемнинъ ден савлыгы – оьз колында экенин эсте сакланъыз.
С.Язлыбаева, А.Ш.Джанибеков атындагы орта мектебининъ окытувшысы.