Коьп куьнлердинъ бирисинде, танъга ювыкта, коьктинъ энъ шетинде, туман ювырканына оранып, уйклап калыпты экен Кишкей Юлдыз. Сонъында ол сескенип, бирден уянады. Карайтаган болса, коьктеги кардашлары коьктен уьйге кайтыптылар, тек Куьн Коьзи, коькти бийлеп, ярыгын сепкен. Адалаган Кишкей Юлдыз, коьзлерин наьзик коллары ман уйкалап, юлдызлар куьндиз ял алатаган коска ювырып келеди. Ама оьктем юлдызлар эм олардынъ патшасы – сары каслы, толы юзли Ай Кишкей Юлдызды коьргиси де келмейдилер экен. «Бар, Куьн Коьзи мен энди дос бола кой», – деп олар, селекелеп куьлип, Кишкей Юлдызды артына кайтарып йибередилер.

Коьзясларын коьлдей тоьгип, кишкей куьмис кевдеси калтырап, язык юлдыз коьктеги коьп йоллардынъ бириси мен йылай-йылай барады. Эм сосы вакытта ога Куьннинъ Коьзи йолыгады. «Эй, сага не болган, кишкенекей ярасык юлдыз?» – деп, онынъ басын йылы колы ман сыйпап сорайды. Юлдыз токтап, ога баьри болган затты тизип айтады.
– Аьли оларга кайтып барайык тагы да, – деп Куьннинъ Коьзи, юлдызды колыннан етип, баягы юлдызлар туратаган коска келеди. Болса да, Ай ман юлдызлар алдынгыдан да ашувлы эдилер. Оларга бир зат та анълатып болмай, Куьннинъ Коьзи мен Кишкей Юлдыз артына кайтадылар.
– Эн..эн..энди не болар экен? – деп, Кишкей Юлдыз сылкылдап йылайды.
– Энди не болар экен? – деп Куьннинъ Коьзи де онынъ соьзлерин кайтаралады. Булар экеви де хыйлы кесек ерди соьйтип ойланып бардылар. Ер юзинде баьри затларга да ярык, йылувлык, куваныш аькелип уьйренген Куьннинъ Коьзине, сосы язык юлдызды ялгыз калдырув, дуныяда энъ де эрши куллыклардынъ бириси эди. Эм ол бирден, эсине бир зат туьсип кетип, суьйинип токтады эм Кишкей Юлдызды колына коьтерип алып, коькирегине туьйреди.
М-А.Ханов.