Тек туьнегуьнлерде бизим яслар Украина еринде согыс спецоперациясында катнасып турганына бир йыл болды. Коьплеген кеделер сонда биринши куьннен алып согысадылар, кашан да, озган йыл кыйынлы эди, болса да, ясларымызды ол берк этти, сол кыйынлыкларды оьтип, йолдасларынынъ сенимли ийинин сезип, досларын йойып, олар яшавга баскаша карайтаган болдылар. Биз оьктемсиймиз, савлай россия халкы ман бирге сонда бизим ердеслеримиз де катнасадылар.
Кувангалый Мусагали увылы Танашев СВО сырасына Ногай районынынъ Карасу авылыннан кеткен. Мунда онынъ бала шагы, окув йыллары, яслыгы озды. Мектебти битирген сонъ, яс «автомеханик» кесписин байырлайды, сонъ Иркутск областинде эр борышын толтырады. Узактан уьйге хатлар язатаган эди Кувангалый. Сонъ олардынъ аьскер боьлигин Ботлихке тасладылар. Уьйге кайтып келген сонъ, яс Ногай районы бойынша Россия ОМВД куллыкшысы болып аьрекетлейди. Бир неше йылдан сонъ, Кувангалый Танашев Шешен Республикасынынъ Наур районында контрактник болып аьрекетлейди. Украина еринде согыс спецоперация басланганда, ердесимиз йолдаслары ман бирге Аталыкты коршаламага кетеди. Баслап олар Крымга, сонъ Запорожский областининъ Пологий каласына келедилер. Коьплеген кыйынлыклардан оьтпеге туьсти ясларга, тек бир яв да оларды коркыстып болмас. Ызгы заманларда Кувангалый куллык этетаган боьлик Энергодардынъ туьбинде турды, олар АЭС-ты саклайдылар.
Бу куьнлер онынъ эсинде дайымларга калар деп шекленмеймен. Мутып боларма аьскерши, кайтип онынъ коьз алдында командири ян бергенин, кайтип автокоьлик атылганын, кене де бирев де болмаган, баьри де уьйле асын ашамага кеткен болган, кайтип досларды йойганын эм йолдаслары ман бирге бир кесек оьтпекти боьлип ашаганын? Сондай затты мутып болмас бирев де. Кувангалый оьзининъ бирге окыган тенъи Замирхан Арикбаев пен бирге согысады. Сол да калай аьруьв ше, яслар бир-бири мен ана тилинде соьйлейдилер, авылды эсине алатагандырлар.
– Биз шетте калып болмадык, баьримизде де аьеллер бар, балалар бар, биз Донбасстынъ балалары йылаганын, кыйналганын суьймеймиз. Яв бизим уьйлерге киргенин де суьймеймиз. Соны болдырмас уьшин согысамыз. Биз енъермиз, тек заман эм шыдамлык керек, – дейди Кувангалый. Сол соьзлер шынты аьскершидинъ соьзлери.
Мен Кувангалыйдынъ анасы ман, аьптеси мен хабарладым. Олар мага редакцияга келдилер, сол затка мен калай суьйинемен, неге десе олар бизи мен оьз ойлары ман (суьйинишли де, мунълы да), оьз тынышсызлавы ман боьлиседилер. Анасы Мутли Бегали кызы Танашева увылы уьшин кыйланады.
– Айтпайды ша оьзи акында, атасы ман хабарлайды, эр кисилер ше, – деп, коьзясын суьртеди анасы.
Мусагали Аип увылы балаларын аьдил болынъыз деп уьйретеди – куллыкта, яшавда, суьйимде. Аталыкка алал болув эр кисидинъ яшавында энъ де маьнели болмага керек. Кувангалыйдынъ аьптеси Зарбике аданасы акында айтканда, коьзлери яска толады. Кашан да, аданастан ювык ким бар? Ога да кыйын, уьйде тунъгыш бала, ол аданаслары уьшин яваплылык сезеди. Кувангалыйдынъ аьели Грозный каласында яшайды, ян йолдасы Сабира, ялгыз увылы Нурсултан, кызлары Ясмина, Амина, Хадижа куьтедилер оны. Сол куьтуьв Кувангалыйды баьри баьлелерден саклайды.
Буьгуьнлерде элимиз уьшин кыйынлы заманлар туьсти. Болса да, бизим россия халкымыз енъер деп баьримиз де билемиз. Биз бирге косылганда – уллы куьш.
Г.Бекмуратова.
Суьвретте: К.Танашев.