Несилден-несилге деген баьримизге де анълавлы. А мага олай деген: аьлиги меним несилим, мага дейим – анам несили, оннан алдын – атай эм уьйкен атайымнынъ несиллери.

Меним анам беттен ата-бабалар несилининъ ваькили – уьйкен атайым (нагашакам) Сулейман Матаевич Абдусаламов. Ол узактагы 1925-нши йылдынъ 16-ншы июнинде дуныя юзине энген.
Бек яслайын ол каарлы яв ман согыска кеткен. Сол авыр йылларда ол, бир заттан да коркпай, йигитлерше согыскан. Венгрия элин баскыншылардан босатув ман байланыслы бир согыс урысувында атайым каты яраланды, ама сол яралардынъ авырганына карамастан, оьз йолдаслары сырасында эндиги Австрия элин босатув бойынша озгарылган согыс урысында катнасувга кеткен. Соьйтип, ол коьплеген йыллар бойы согыс урыслары болган коьплеген ерлерде явга карсы турып ортакшылык этуьв мен аьскерлик борышын толтырып келген. Сол узак йыллар ишинде, тувган ерлерден эрекликте яшав оьмирин бардырып, ол, уьйкен йылувлык пан оьз аьелин эсине туьсирип, оны ман йолыгысувды сагынышлы куьтип турган. Эм мине атайым сондай куьнге де етисти: яв енъилген сонъ, онда уьйине, тувган ерине кайтпага эп тувды.
Давдан сонъ атайым узак йыллар яшады, оьзининъ тувган якларынынъ онъайлыгына кыйынын аямай. Ама согыс йыллары ман байланыслы коркынышлы яшав вакытлары онынъ эсинде дайымга калды.
Мен оьзимнинъ уьйкен атайым Сулейман Абдусаламов пан бек оьктемсиймен, душпанларды енъип, бизге эркинликти эм онъайлыкты аькелгени уьшин. Савболсын атайым Уллы Енъуьв уьшин!
Талифа Самединова,
8 «а» класс окувшысы (Карагас авылы).