Ногай шоьлдинъ шет кырыйсыз кенълиги,

Алыс кетсем, сагындырып шакырар.

Ак булытлар эркин юзген куьмпези,

Сувык шакта авасы ман йылытар.

Шоьллигимнинъ ярасыгын коьргенде,

Арыганда, ял аламан тоьринде.

Майталканлар, тап оьрнектей яйылып,

Коьздинъ явын алып оьсе ер-ерде.

Ювсан ийис бийлеп оны яз шакта,

Курткашашлар толкынласып оьседи.

Ер сагыздынъ даьми калган танълайда,

Маьметекей суьйинтеди коьзлерди.

Ногай шоьлин коьп авыллар бийлеген,

Туьрли сокпак, йоллар онда элтейди.

Бар авылым, бесигимди тербеткен,

Алыс кетсем, яным дайым излейди.

Балалыгым, бал татыган авылым,

Онда озды юрек тепкен яслыгым,

Тенъ-дослар ман алаллыкта сынасып,

Авылдас пан аданастай яшадым.

Оьз бактымды баска ерде курсам да,

Мен боламан сенинъ йыйы конагынъ.

Кумлы авыл, йоллар сайлап шыксам да,

Тартып сага аькеледи сокпагым.

Аьсиретли тигип йолга коьзлерин,

Анам саклай онда яйып кушагын.

Ата-бабам топырагы койылган,

Авылым ман байлы меним киндигим.

Куванышынъ асыгаман боьлмеге,

Кайгы келсе, юрек дертке толаман.

Аьел тувса, суьйинемен саьбийдей,

Юрек туьпте, юртым сени, тутаман.

Ногай шоьлдинъ кенъ тоьсинде ятасынъ,

Тарихинъ бар, аьдемлеринъ коьтерген.

Сенде оьскен аьр саьбийге баасынъ,

Алыс якта сагынганда дем берген.