Коьбисинше, бизим туьслер анъламсыз,
Оьз оьлимим туьнде келди туьсиме.
Дагестанда уьйле туьскен оьзенде,
Ятыр эдим коькиректе куьлле мен.

Йылга йырлап, сувын алып барады.
Мен, биревге керек тувыл, мутылган.
Тувган ерде сувып калган кевдем мен
Топыракка айландым деп ятаман.

Оьлемен мен, тек бирев де келмейди,
Ызгы йолга салар уьшин янымды.
Тек карагус кенъ аспанда толгайды,
Кыр эшкилер кезедилер тавларды.

Бирев де йок – анам, досым, суьйгеним,
Йыламага, яназымды кылмага.
Бозлавшылар бетин тырнап, бозламас,
Келмес бирев, мени коьрге салмага.

Ятыр эдим, оьлип ясыл оьзенде,
Карувым йок, муттым шаир соьзлерди.
Тек карасам, эки аьдем соьйлейди,
Эситемен тувган авар тилимди.

Ятыр эдим оьлип, ясыл оьзенде,
Инсанлар да соьйлейдилер касымда.
Танылмаган Гасан олар соьзинде,
Мен билмеген авар Али акында.

Эситемен таза тувган тилимди,
Ян бийледи, йыйнап савлай куьшимди.
Эм сол заман юрегим мен анъладым –
Врачлар тувыл, тилим мага эмлевши.

Баска тиллер эмлейдилер баскады,

Данъкламайман сол тиллерде халкымды.
Эгер танъла тувган тилим йойылса,
Салар эдим буьгуьн коьрге басымды.

Тилим уьшин яшавымды берермен,
Ярлы тилинъ деп айтканлар болсынлар.
Соьйлемейди сол тилимде патшалар,
Соьйлемесин, тек мага ол бек уллы.

Немерелер, окыр уьшин Махмудты,
Коьшируьвлер, оькинишке, излерме?
Ынанмайман, язатаган аварша
Бу дуныяда мен энъ ызгы шаир деп.

Мен суьемен дуныяды, яшавды,
Мен сеземен тувган ердинъ тамырын.
Совет Элин, яркырасын, янсын деп,
Калем алып, авар тилде данъкладым.

Бек баалы мага уллы, кенъ Элим.
Балтикадан Сахалинге яйылган.
Каерде де мен оьлмеге аьзирмен,
Тек тувган ер бавырында койылсам.

Мен оьлгенде, камырыма келгенде,
Аварлылар ызгы йолга салсынлар.
Цада ерден Гамзат улы Расулды
Авар соьз бен эслерине алсынлар.

Коьширген Г.Бекмуратова.