Алибек Капланов
Хабарынъды, кызым, биле тураман,
Савлыгынъды эслеп дайым сорайман.
Коьп яслардай аьли сыртта яшайсынъ,
Тувган якты, соьзсиз де, сен ойлайсынъ.
Эситемен, авыр уюв сувыкка,
Аяз шымтып аьзиз янды буьклейди.
Тек юресинъ сен бек шыдап онъсызга,
Сенсиз шоьлинъ… Кайгы оны юклейди.
Ис ерлердинъ капылары ябылып,
Яс-явкалар абдырады ян-якка.
Ют туьскендей яслар коьзден тайысып,
Орамларда калды еткен картлыкка.
Баягыдай увыл-кызлар сырада,
Шоьл тоьсинде куьймелесип юрмейди.
Куьн айланып, кешки юмсак авада
Саркылдаган яс тавыслар юзбейди.
Тек Сыртта да яшав йолын алады,
Яс шаьбдендей ызгы аяз бан алыскан.
Етип калган яс оьспирлер курайды
Янъы аьел, аьзиз шоьл мен тагыскан.
Кус етпеген алыс яктан юрсенъ де,
Аьдетлерин бусырманнынъ саклайсынъ.
Авыл бетте каьрип аьлге туьскенге
Саваплыгынъ тийдирмеге мутпайсынъ.
Сен де тез-тез тел согасынъ сагынып,
Туьслеримде эне дейсинъ тувган як.
«Авыл нешик? Авылдаслар аман ма?» –
Деп куьесинъ сорап баьрин ялынып.
Йыл айланып, куьнинъ етсе кайтпага,
Балаларды кушагынъа йыйнайсынъ.
Шубырысып келсе олар азбарга
Яс сеслерден бирден-эки адайсынъ.
Уьйреншикли азбарымыз, куьнимиз,
Куьнде аьллескен аьзиз миллет тилимиз.
Тыс якларда асыраган явкамыз,
Аьжейипке калдырады юзимиз.
Дережеде олтырганлар ол якта
Аьдети йок, тили йок деп сенмей ме?
«Яшавынъыз мадарланды аьр яктан,
Сол да шуькир», – деп колларын силтейме?
Яде болса аранъызда барма экен,
Вайымсызлар «тувдыгы йок Ивандай?»
«Миллет тили, ана тил тарык неден?» –
Деп шексинуьв тайпамызга яяган.
«Бес те бармак тенъ тувыл», – деп атайлар,
Тек йыйылса, кайсы куллык кажымас?
Уллы Элге уллы ислер коьп этип,
Яс куватлар кайсы оьрди оьте алмас.
Хабарынъды, кызым, биле тураман,
Аманшылык кайта-кайта сорайман.
Ак боранлы сыртта сен кешинесинъ,
Сынавларын бу яшавдынъ шегесинъ.
Ногай шоьл де касуветсиз турмайды,
Кумлы елдей ынжытады сыркавы.
Тек хайыр ды, бар аьли де инсаны –
Аьзиз шоьлге алаллыгын саклайды.
Тек кезуьв мен муьшенъ тала ойлар ман:
Ата-баба картлыгына тасланды.
Ак карлары кенъ тоьселген дуныя ман
Яслыгынъыз, язлыгынъыз байланды.
«Батар куьннинъ болар атар танъы да», –
Деп коьнъилинъ айынувды излейди.
Сен тел соксанъ – балалардынъ сеслери.
Яным сондай калай кувнап куьлейди.
