1945-нши йылдынъ 1-нши май куьнинде Рейхстагка Енъуьв байрагы салынган. Сол узактагы согыс йыллардагы суьвретлерге, кызыл байракка коьзлеримди тигемен, эм Енъуьв уьшин янларын курман этип, каны тоьгилген куьнасиз аьдемлерди, давдан оьз увылларынынъ келуьвин куьтип турган аналардынъ коьзясларын, ата-аналарсыз калган мынълаган оьксиз балаларды, бактылары бузылган коьплеген инсанларды коьремен. Коьремен мен 18 ясында оьз эрки мен фронтка кетип, Кызыл аьскер эр борышын толтырган стрелковый дивизиясынынъ снайпери Абубекер Солтанович Елболдиевти.

Согыс йылларында явга карсы урысларда йигитлерше катнаскан атайым оькимет ягыннан коьп савгаларга тийисли этилинген: 1944-нши йылда эки кере – «Йигитлик уьшин» медали мен, 1945-нши йылда «Германияды енъгени уьшин» медали мен, 1946-ншы йылдынъ 6-ншы августында 2-нши дережели Уллы Аталык согысынынъ ордени мен савгаланган.
Согыстан сонъ атайым согыс йылларында бузылган калаларды эм авылларды, заводларды эм фабрикаларды кайтадан тургызув исине оьз косымын эткен.
Тынышлык заманында ол авыл хозяйство тармагында агроном болып кыйын салган. Уьш баладынъ атасы болып, оларды асырап-саклап оьстирди, яшавдынъ уьйкен йолына салды, ама, оькинишке, атайым коьп яшамады, согыста алган коьплеген авыр яралары ден савлыгын осаллатты, эм 35 яслык шагында ол дуныядан тайып кетти.
Мен бек разыман атайым Абубекер Елболдиевке тынышлы яшав уьшин, тоьбедеги таза коьк уьшин, касымда атам ман анам барлыгына.
Лейла Рашидова,
Карагас авылы.