Халк арада, кишкей болмаган Воскресеновский авылда сыйы да, абырайы да бар. Бир неше йыллар артта мектебте баратаган йолдынъ касында, артезианнынъ янында янъы супермаркет туькени ашылды. Авыл яшавшылары хош коьрип алдылар сол янъылыкты. Коьп товарлар, кийимлер, неше туьрли затлар кимнинъ коьнъилин авламаяк. Соннан бери де супермаркет оьзининъ сыйын бир де туьсирмейди. Мине сол зат Сыйлыханнынъ кыйыны, усталыгы, талабы.

Янъы йылдан сонъ аьдемлер туькенге коьп келетаган болдылар, неге десе мында завыклы хабарлар, куьлкинъ. Не болган десе, туькенде лотерейный билетлер сатылып басланыпты экен, савгалар десе – бек аьруьв, баалы. Янъы йылдынъ келуьви себеп болды ма, ким биледи. Сыйлыхан эм онынъ яс келини Айшат сол кызыклы ойынды баслаганлы бир ай болса да, аьли де кызыклыгы соьнмейди. Аьдемлер суьйинедилер ийги зат утса, ойлаган затты алса, разы боладылар. Баска районлардан да, мысалы, Астраханьдеги ногайлар, Тарумовский, Нефтекумский районлардан аьдемлер катнасадылар.

Бу ойын-сатув коьп акша этуьв деген затка усамайды, йок аьлиги яшавда коьнъилди бир аз коьтеруьв, саьвлели этуьв деген ой ман, мага коьре, уйгынланган. Сыйлыхан баскалардынъ куванышын боьледи, бирге суьйинеди, уьйкен аьели болса да, олар уьшин оьзининъ заманын аямай юреди. Бу касуветли яшавда, баьри де акша казанувга айланганда, кардаштувганлар ман катнасувлар аз болганда, Сыйлыхан озгаратаган завыклы лотерей ойыны-йолыгыс, куьлки, шырак янган терезеге усайды. Сонынъ уьшин де ол, сол ушкын соьнмесин деп, шалысады, катнасып турган сокпак йок болып калмасын деп, ойлайды.

Мен де хабарыма ыспайы ат бердим басында. Сыйлыхан Акбердиевадынъ юреги ашык, кенъ бу яшавга, инсанларга. Сога онынъ абырайы, ийги ислери эм ердеслерининъ разылыгы, сукланувы шайыт болады. Хатын-кызлар байрамына рас келип, Сыйлыханды язлык куьни мен кутлаймыз. Ол оьзи сыйдан айырылмасын, наьсип косшы болсын, суьйими куьндей шуваклансын, шырайындагы ыспайлыгы саргаймасын.

Я.Дильманбетова.

Суьвретте: С.Акбердиева.