Согыс эм ис ветеранларымыздынъ сырасы йылдан-йылга кемийди. Олардынъ ызын басып, согыс заманында, оннан сонъ бузылган авылларды кайтадан тургызувда ясуьйкенлер мен бирге согыс балалары да оьз уьлисин коскан. Олар ашлык-яланъашлыкка карамай, оьз ден савлыгын аямай ислегенлер. Солардынъ бириси – Куьнбатар авыл яшавшысы Авархан Янарыс кызы Саитова (Аджиниязова).
Ол 1930-ншы йыл 15-нши сентябрьде бурынгы Янарыс авылында бакай шурша тукымында тувган. Онынъ акында язувга бир йолыгыс себеп болды. Бир кере Авархан авылдагы бир шарага келген эди. Сонда олтырган ясуьйкенлердинъ бириси ога карап: «Бу коьп яшайтаган эм дени сав тукымнан. Ол бир заманларда мине деген атаклы кыркымшыларды енъип, коьшпели Кызыл байракты эки йыл узагы янында туткан», – деп эскерди.
Сонъында мен Авархан-енъгейге йолыгып, оны ман хабарластым. Согыс басланганда ол 11 ясында болган. Ол уьйкен аьелден эди. Атасы давга кеткенде, анасы Фатима ман бирге Иса Сабутов та олар ман косылып яшаган. Аварханнынъ айтувына коьре, бир калакайды 2 куьнге еткерген заманлар да болган. Червленные Буруны авылында кумаршык йыйнап, соны ман бир мадар этип яшаганлар. Колхоз председатели Такташев болганда артезиан каздырып, тереклер эктирген. Ол колхозда шукыр казатаган ясларга бир уьлис арпа бердирткен. Сол арпа уьйдеги аска бираз косым болган. Соны кол термен мен тарттырып, калакай писиргенлер.
Ашлыкка, яланъашлыкка карамай, школа согыс йылларында ислеген. Балалардынъ бир кесеги Отарбаевлерде, баска кесеги Асият Ганиева уьйинде кавмак ягып окыганлар.
Заманлар тез оьтеди. Аварханды 18-ге толып-толмай эрге бередилер. Айттырылып, келин болып туьскенше эрин коьрмеген. Ол заманларда эр кисидинъ янына янаспаганлар. Олар бек татым яшаганлар. Сога уьйдинъ ясуьйкени Кериме-тетей себеп болган, ол бек каьмбил, акыллы кыскаяклы эди.
Эри Абдул-Ваапты армия сырасына аькетедилер. Аьелде бас келин болганга, ога аьел басын етпеге туьседи. Бир куллыктан да кажынмай ислейди. «ДТ» тракторында ер айдавда йиен акалары Алавда тиркевши болып куллык этеди. Трактор артындагы туьрен уьстинде олтырып, ол ерге куьшли кирсе коьтереди. Кавмак капса шыгарады. Соьйтип мен де ислегенмен. Мунда боьтен де ыкка карап куллык этуьв кыйын. Шанълы ис болганга, суьт, сары май беретаган эдилер. Авархан-енъгей куьнде 5 ис нормасын толтыратаган заманлары да болган.
Аким Кульчиев эскереди:
– Сталин атындагы колхозында 50 кой отарлары бар эди. Ол йылларда койларды кыртлык каншы ман кыркканлар. Ол заман аьлигидей болып койларды кыркымшыга ыслап беретаганлар болмаган. Базласувда кыркылган юнди шекки мен оьлшегенлер. Аьли койлар саны ман оьлшейдилер. Сонынъ уьшин койлардынъ уьйкенине ювыратаган эдилер. Койларды кыркымшылар оьзлери ыслап аькелип кыркатаган болганлар. Авархан Саитова эки йыл узагында коьшпели Кызыл байракты ол замандагы айтылган кыркымшылар Сыдыйык Шекиров пан Муслим Кокуровка бермей келген. Авыл яшавшылары олардынъ кайдай мазаллы экенин бек ийги биледилер. Ис етимислери уьшин Аварханды белгили Эльбийке Оьтегенова ман бирге Грозныйга комсомол конференциясына делегат этип айырганлар.
Эри Абдул-Ваап ман бирге коьп балалы аьел болып, ис медальлерине «Ана данъкы» деген медальди де коскан. Коьп балады асырап оьстирсе де, совхозда сылав, аклав, отав ислеринде белсенли катнаскан.
Буьгуьнлерде оьз балаларынынъ балаларына куьезленип яшайды.
С.Межитов,
Куьнбатар авылы.
Суьвретте: А.Саитова (ортада) эри Абдул-Ваап эм балаларынынъ бир куьби мен.