Ясы уьйкен мен, боьтен де согыс заманына балалыгы келген несил мен, озгарган аьр бир такыйка бизге бек пайдалы. Олар ман дагырда курып, биз озган авыр йыллардагы болган оьзгерислер мен де, биринши аьдемлердинъ авызыннан эситип, танысамыз, аьлиги тыныш яшавга шуькир этип, шыдамлы да боламыз, бир соьз бен айтканда акыл яктан да, анъ яктан да байыймыз.
Нариман авыл яшавшысы Явгерет Айпеевна Эсенгельдиева ман хабарлап, мен оьзимди бир кызыклы китап окып шыккандай сездим. Ол мага авыр ашшы Уллы Аталык согысыннан алып, аьлиги наьсипли куьнлерине дейим хабарлады.
Явгерет-абай 1936-ншы йылда Нариман авылында тувган. Оьмири бойынша тувган авылыннан бир якка да кетпеген. Авыр согыс йылларында халк пан бирге кумаршык ашап, соны тапканына суьйинген. Атасы Айпей давга кеткенлерди арба ман Кизляр каласына элтеген, соьйтип аьр бир аьдем сосы кыйын йыллар элине пайдалы куллык эткен. Аьр бир аьел согыс йыллар оьз аьзизин йойыткан, Явгерет-абайдынъ анасынынъ аданасы Азиюсуп та давдан кайтпаган.
Ясы сексеннен озса да абай немецлер авылга келген куьнин де эсинде саклайды:
–Куьнбатар беттен немецлер велосипедлер мен келдилер. Камыс уьйлердинъ янында казылган куйылардан сув алып ювынып, олар уьй-уьйге кирип юмыртка, суьт, пыслак йыйнадылар. Сонъ Орыс уьй авылына карап кеттилер. Душпаннан сонъ авылымызга совет аьскерлери келдилер, олар болса бизи мен оьзлеринде болган бир увыс секер мен боьлистилер. Эркек коьйлек, ыстан бердилер. Биз бакырларда азык та, кийим де йок. Совет аьскерлери берген эркек коьйлеклерди биз-кызлар егинлерин туьрип кийип шыктык. Аяк кийим деген зат биз коьрмегенмиз. Язда –яланъ аяк, кыста айваннынъ терисиннен тигип кийгенмиз. Школага аяк кийимсиз, шуьберек дорба ман барганмыз. Согыстан сонъ яшав кишкей колай болганда, школага бардык. Мени мен бирге Ахмат Арсланов, Зоя Ахмедзанова, Володя Тихонов (яткан ери ярык болсын) эм баскалар окыганлар. Окытувшымыз Зекерья
Ахмедзанов школада шашылган картопти кайнатып, бизге бирерден берип ашататаган эди. Аьне, балам, сондай заманлар да бар эди.
Явгерет-абай оннан сонъ октябрь айда коькирегине дейим сувлы ерге дуьги шашканын да, атларга деп берилген йымыкты ашаганын да, тиф авырув болып, докторлар келип дарман сепкенин де айтты. Эрге барып, эри эртерек дуныядан кешеди. Ол оьлген сонъ тувган увылына Савкат деп айтады. (Ушын аты Абдурахман). Савкат 5-6 ясына толганда Явгерет-абай бактысын Эсенгельдиев Бекболат пан байланыстырады. Яслар дуныя курып, бес бала оьстиредилер. Коьп йыллар кошарда колхоздынъ койын карайдылар, балалар оьскен сонъ авылга кайтадылар. Бекболат –акай авылда конторадынъ каравшысы болып ислейди.
Коьп кыйынлыклар коьрген абайдынъ юзине карап, мен таза, кувнак коьзлерине сукланмай болмадым. Ол йогары коьнъилде балалары, уныклары, немерелери акында хабарлады.
–Меним уллы байлыгым–балаларым, уныкларым, немерелерим. Бу куьнлерде олар куьннинъ саьвлеси кимик меним яшавымды яркын эм йылы этедилер. Кайсысы да байрамларда мени кутлайдылар, кайда барсалар да мага савкат аькеледилер. Биз, ясуьйкенлер кишкей эс этилсе де, бек суьйинемиз. Яздынъ йылы куьнлеринде немерелерим йыйналып, каралдымды уллы базарга усатадылар. - деп оьз хабарын тамамлады Явгерет-абай.
Биз тынышлы заманнынъ несили. Ата-бабаларымыздынъ эткен йигитлигин, аркасыннан оьткерген азабын мутпага ыхтыярымыз йок. Олардынъ кыйынлы яшавын уьлгиге салып, биз оьсип келеяткан несиллерде танълыкты тербиялайык.
Н.Кожаева.
Суьвретте: Я.Эсенгельдиева.

