Бизим уьйимизде оьзи кишкенекей, ап-ак кар туьсли болган куьшигимиз бар. Оны бизим кишкей Эмирбекке авылдасымыз Эсманбет тувган куьнине савга этип берген эди. Аты онынъ- Алабай.Эмирбек Алабайдан айырылмайды: оны ман бирге ятады,турады эм азбар ишинде колларына алып кыдырады.
Эндигиси кишкей куьшиктинъ оьзининъ кишкей болган ятатаган ери - уьйи де бар. Куьн исси болганда,Алабай оьзининъ уьйине киреди, шалкайып ятады, уйклайды.Эмирбек оны аьр заман барып, не этеди экен деп, карап турады.Турганлай ок, колларына коьтерип, оьзининъ боьлмесине аькеледи. Сонъ ога куйылган суьтин ишпеге береди.
Алабай аьр куьн сайын оьседи.
II
Куьн исси болады яз эм яй айларында Ногай ериндеги бизим авылларда. Йылы вакытты Алабай да бек суьеди. Куьн исси болды, Алабай уьйдинъ салкынына барып ятты. Бирден коьзлерин юмып,уйклайды. Эмирбек болса, онынъ уйклайтаганын билмей, анасы берген кесек этти аькелип алдына салады. Алабай оны сезбеди, Эмирбек куьшикти туьртип тургызды эм этти коьрсетти. Эндигиси Алабай авызына аьне-мине аламан дегенде, мысык ювырып келди де,этти алып кашты. Алабай авызын ашып,мысыктынъ артыннан карап калды.
Эмирбек ашувланган эм не этеегин билмейди. Болмаганда онынъ акында анасына айтпага деп, ювырып кетти.
III
Алабай азбар ишиндеги тавыклар эм коразлар ман ойнамага суьеди.Эм олар ашап басласа,тынышлык бермейди. Боьтен де ога бизим азбардагы уьйкен кызыл туьсли коразымыз ярайды. Бир кере Алабай коразга янасты эм оны ман ойнамага суьйди. Белки,кораздынъ коьнъили болмаган болар,ол ашувланды эм канатларын яйып, Алабайды шокып алды.Онынъ шокувы куьшикти авыртты эм ол бирден йылап баслады.Оны коьрип турган Эмирбек куьшиктинъ касына келди эм булай деди:
- Алабай,сен оны ман эндигиси ойнама.Ол сени шокыйды.Оннан дос болмаяк.Мен сага баска бир дос табарман. Оны ман ойнамага боларсынъ. Ол меним де досым болар…
А.Култаев.