Асарларында Элин, Шоьлин, ногай халкын данъклады, оларга багыслап юрегиннен шыккан сыдыралардан йырлар курады. Кудай берген оьнерин халкына сымарлап шаирликтинъ тикли-ойпатлы сокпагы ман 60 йыллык йолды тайыспай адымлав – ол уьйкен мырат, кайратлы ис, кажынмаган таьвекеллик. Анварбек-агав оьзининъ байыр шаирлик йолын булай суьвретлейди: Айтадылар, Окыймыз деп язганынъ, Эситемен Йолыкканда халк айтып: Окыганда Бирде куьлсек шек катып, Бирерде ше Биз каламыз мунъайып. Не этейим, Юрегимнинъ йырлары Оьз халкымнынъ Яшавыннан алынган. Куьлкилиси – Халктынъ уьйкен тойлары, Калганына – Авыр шагы салынган… («Яшавымнан алынган») Элимиздинъ бактысы, халкынынъ келпети, тарихи, куьндегилик истеги кайратлыгы язувшыга толы куват берген болар аямаган санлы йыйынтыкларын дуныяга эндирмеге. О, сен, халкым, Уллы тенъиз кайнайган, А мен болсам Бир тамышы ойнайган. А сен болсанъ Уьйкен бавсынъ, бек уьйкен, Емислери Аьр бутакта уьйилген… («Халкыма») Озып кетер куйынлы елдей, биринши карастан, сабыр ураган бу саьметтеги такыйка, буьгуьнги куьн, аьлиги йылязба. Кате аяк астында дегенге усап, халкымызды, Шоьлимизди не куьтеди келеекте? Эл куьйлейген наьсип пе яде елкемизден басаган сынавлар ма? Элбетте, бактыдынъ шеккиси кайсы якка тартса да, айтувлы язувшыларымыздынъ арасында Анварбек Култаевтинъ шаир соьзлери де келеектеги аркалардынъ ян байлыгына, илгери адымлавына, не ягыннан да ярасык яшав куравында сенимли таяв болаягына шекленмейсинъ: …Ногай халкым, мен сеники – Кудай шайыт, Коьрип тура ол тоьбемде, анълайман. Мендейлер мен оьз бактынъды сен байыт, Кыс мени де, бир куьнинъе ярарман… («Ногай халкым, мен сеники») Биз, онынъ замандаслары, Анварбек Оьтей улынынъ яхшылыгын боьлисип, ога берк ден савлыкты, яратувшылык исинде аьли де уьстинликлерди йораймыз. Анварбек Култаевтинъ шаир соьзи акында мерекели хабар адабиатымыздынъ яшавында белгили оьзгерис болып оьтер.