Бузга ятып, доьрт буькленип,

Янъы тувган бузавдай, 

Ети коькке бозлав айтып,

Оьттен шыккан йылавдай, 

Ети коькке етпис кере 

Шахадады айтарем,

Ердинъ — Коьктинъ иесине 

Бир тилекти сарнарем. 

Ак сарайлы, алтын бесик,

Элим меним бар эди,

Эргенеги тал шыбыктан,

Терме басы шал эди, 

Кар сермеген, от куьйзеген, 

Элдинъ малы бар эди. 

Сокпай, явдынъ янын алган,

Баьтир каны бар эди,

Солкылдаган ярам меним, 

Сарымсакка тийгендей, 

Саркылдаган куьлкилерим 

Сосы куьнде соьнгендей. 

Сорав бермей каьрип халкка, 

Сорпа ишпей олтырып, 

Оьлген койдынъ терисине 

Каргаларды кондырып.

Уьш аювдынъ арасында 

Кой терисин боьлдилер. 

Ушып юрген ак мырадты 

Кара ерге коьмдилер. 

Тетейимнинъ тентиренип, 

Акыл саскан куьни сол,

Атайымнынъ анталаклап,

Азап шеккен куьни сол, 

Акайларым арба егип, 

Анда-мунда шапкан куьн, 

Абайларым шагы етпей, 

Балаларын тапкан куьн.

Эске туьссе сосы куьним 

Сары увым янады. 

Неге, неге шоьлге ие 

Баска халклар болады! 

Баска халктынъ мынъ койлары 

Манъырайды тоьбеде.

Ногайымнынъ он бес койы

Канъырайды энъилде. 

Пышылады,  пышылады 

Шоьллигимнинъ бавлары. 

Шешек атып яйнай экен

Баскалардынъ тавлары.

Тав арасы тарам-тарам 

Шешек экен, бав экен. 

Шоьлге туьскен уьйкен талас 

Кыяметли дав экен.

Ах, эндиги не этейим, 

Кайтип артка алайым. 

Йылай-йылай, йылав этип 

Алдынъызда талайым. 

Шоьлим кетти, шоьлим кетти, 

Боьлип-боьлип алдылар. 

Ызында бизим ногайга 

Оькинуьвлер калдылар.