Коркынышлы!
Уьй бузгандай куьлтиреп,
Коьктен явын коьз аштырмай куйылса.
Кара аспанды кара давдай этеклеп,
Айындырык кулашланып атылса.
Коркынышлы!
Оькиметлер дуныяды
Ягып салган савыт пынан толтырса.
Оьсес ясап, баьзекеге ушырап,
Казап от пан ер белинде ойнаса.
Коркынышлы!
Ата-ана, аьеллер
Тувган тилден тувдыкларын айырса.
Иеликти суьрип турган тиллердинъ
Багайтлыгы баьленше деп алданса.
Коркынышлы!
Узак йыллар етекши
Мектебинде ана тилин курытса.
Куьрмелетип ясы еткен саьбийдинъ
Анъланмаган тил мен тилин
сындыртса.
Коркынышлы!
Уьйкен ваькил шатлыкта
Соьз-йоравын ана тилде айтпаса.
Эл алдында
«Мутыппан ша, болмайман…» –
Деп уялмай,тилден басын ясырса.
Коркынышлы!
Авылларынъ неше йыл
Коьз айынткан ярасыгын яймаса.
Аьвелинде аслык пискен эгинлер
Буьгуьнлерде пленка басып яйылса.
Коркынышлы!
Ют япкандай шоьлинъди,
Юрт таслаган йыл оьткермей
коьбейсе.
Юбаныш пан катнас туткан аралар,
Босап калып, кендиринънен кемирсе.
Коркынышлы!
Эл-куьнимиз якланмай.
Кавыфлыктынъ казабында яшаса.
Боьлепиштен саклап келген маьлиек
Йин питне мен уьйимизден кувылса.
Коркынышлы!
Касынъдагы ямагат
Ага барса, сувда калккан кавмактай.
«Авыл-элим», «туьбим» – деп соьйлеген
йигиттинъ
Сеси калса бир таявсыз авандай.
Коркынышлы!
Уйыталмай заманды
Иллеликке шырмалады инсанлар.
Шугыллыкка кыстап турган заманга
Суьйреледи карувсыз каьрип янлар…

А.КАПЛАНОВ