Биз буьгуьнлерде савлай халкымыз бан кыйынлы заманлардан оьтемиз. Оьз коршалавшыларымыз бан
оьктемсип, сол каты согысувларда тынышлык болсын деп ян бергенлер уьшин юреклеримиз ашый-
ды. Савлай дуныяда тыныклык болсын деп ясларымыз явды урадылар. Дуныя деген соьзди кайбиримиз де оьзимизше анълаймыз. Ол – бизим аьвлетлер яшайтаган ер, танъ ататаган шоьл, туьрли туьсли шешекейлер мен яйнайтаган майданлар. Сол ерде куьллелер ушпасын эм инсанлар оьлмесин. Оьзлерининъ аналарын, хатынларын, саьбийлерин бир де кушакламаяк йигитлеримиз уьшин янымыз авырымай болмайды. Тек олар билгенлер, не уьшин согысадылар, анълаганлар, олардынъ артында увылларын куьтип турган тувган Эл. Сондай ойлар ман, явды туьби-тасыман йойытайым деген ниет пен согыска оьз эрки мен Ногай районынынъ Карасу авылынынъ яшавшысы Асанбий Арсланбий увылы Мусаев кеткен болган. Ол коьп балалы, татым аьелде тувып-оьскен, аьелде де, мектебте де Асанбий тынълавлы, нызамлы болган. 1991-нши йыл мектебке барган, досларын да, дослыкты да баалап билген.
Яшав бойынша ол танъ инсан эди деп эскередилер ясты таныганлар, маскаралайтаган болган, аьр заманда онынъ юзинде куьлемсирев эди. Асанбийдинъ акында «йок» деп айтпага кыйын. Мектебте окувын битирген сонъ, армияга шакыртылган, мергин болып куллык эткен.
– Бизим аьелде ол айлак бавырмалы, юмсак эди, бизди сорап, коршалап туратаган эди. СВО ерине оьз
эрки мен кетуьви де дурыс, ойланып этилген карар эди. Аьр заман айтатаган эди енъуьв бизики болар деп, сога ол шекленмейтаган эди, сонынъ уьшин яс янын да берди, – деп эскереди коьзяслары ман карындасы
Замира Арсланбий кызы Шадиева. Асанбий тенъиз пехотада 810-ншы бригадада куллык эткен. Бирге
юрген йолдасларынынъ айтувы ман, карта бойынша ерди ийги билетаган болган. 2025-нши йылдынъ навруз айында Курская областининъ Суджа каласы бетте согысувда ян берген. Асанбий 40 ясына толаяк эди, яшамага суьйген яс аьдем, ол баьтирлерше Аталыкты коршалап, оьлимсизликке абытлаган. Асанбий баьримиздинъ юреклеринде де – Баьтир.
Г.Бекмуратова.
Суьвретте: А.Мусаев.