Фазу Алиева – совет эм авар шаири, Дагестан республикасынынъ халк шаири, прозаик эм публицист, ол россия эм дагестан адабиатынынъ оьрленуьвине салдарлы уьлис коскан. Халкы алдында эткен иси уьшин шаир коьплеген медальлер мен, орденлери мен савгаланган. Фазу Алиева – 80 китаплерининъ иеси, сол китаплер дуныядынъ 68 тиллерине коьширилген.
Шаир коьплеген йыллар Дагестан Республикасынынъ хатынлар союзынынъ председатели, Дагестан илмилер миллет академиясынынъ академиги, маданият байланыслар бойынша халклар ара академиясынынъ академиги болган. Фазу Гамзат кызы биринши дагестан хатынларынынъ бириси, ким яслай халк шаири деген атка тийисли болган эм онынъ аты бириншилей болып дуныядынъ белгили хатынларынынъ Китабине кирген. Бу баьриси де Фазу Алиева – Шаир эм Гражданин, Хатын- Ана.
Шаир савлай яшавын яратувшылыкка, коьп миллетли аталык адабиатынынъ ийги деген аьдетлерин саклавга эм оьрлендируьвге багыслаган. Бизим баьримизге де Фазу Гамзат кызы яркын язувшы деп белгили.
… Мен язаман, колымдагы каьлемим
Коьзяслар ман, кан тамшы ман эгилген.., — деп язады шаир.
Сол соьзлерге кайбиримиз де макул, неге десе ол аьр бир ятлав сыдырасына яшавын, янын салады.
— Меним яным баьриси уьшин де авырыйды. Яшавымда кыйынлыклар аз тувыл эди, сол кайгырувлырым ман окувшым ман боьлистим, меним яшавым сондай болып туьзилди, меним суьйимим – ол авырув, увылым янып-кайнап турган афган ериннен келип, уьйде ян берди, атам да сондай ясында топырак болган эди. Сол заманда меним коьзясларым кан тамшылар болып ятлавлар сыдыраларына айландылар. Мен ятлавларымда окувшыма юрегимди ашпаган болсам, оьзим де буьгуьн йок болаяк эдим, — деп айткан шаир оьзининъ бир хабарласувында.
Фазу Алиева оьз яратувшылыгында суьйимди данъклайды. Мен шаир мен этилген бир хабарласувды окыган эдим. Журналист ога суьйим акында сорав береди. Эм ол яваплайды: «Суьйим – энъ де куьшли сезим. Мен аьли ювыкларга суьйим акында айтаман. Меним увылларым, олардынъ аьвлетлери – олар меним кесегим, янымнынъ уьзиги! Мен олардынъ акында мутпайман, олар да мени мутпайдылар. … Меним яратувшылыгымда суьйим – канатланган маьлеклер, ол мага язбага куьш береди». Шынты шаирдинъ соьзлери деп ойлайман мен. Сондай соьзлер суьйимнинъ теренлигин оьзи сезип билген инсан язбага болады.
Мен бек суьемен Фазу Алиевады окымага, коьплеген онынъ ятлавлары инсанды ойландырмай болмайды. Айтпага, алтын тас пан кара коьмирдинъ соьйлеви. Аьр заманда да оьктемсийтаган, басын оьрге коьтерип юретаган алтын тас коьмирди оьзине бойсындырмага суьеди, ама коьмир ога ийги явап береди: «Сен басынъды коьтерме, алтын тас, менсиз сен бир затка да яравсыз, мен сени иритпесем, сенинъ бир сыйынъ да йок». Сол ятлавды окыганда, коьплеген инсанлар коьз алдына келеди.
Бизим адабиат, бизим поэзия – коьп миллетли. Сол поэзиядынъ шынты яркын юлдызы – Фазу Алиева.
Г.Бекмуратова.
Суьвретте: Ф.Алиева.
