Сув агувын токтатты, агаяткан,
Ер юруьвин токтатты, юреяткан,
Коьк куьрсинди коьз кабагын берк туьйип,
Мунълы кара коьзяслар ман тоьгилип.

Кара кайгы кара кустай айланып,
Ярамызга туз куйгандай ашытты.
Тамырлардынъ бир тамыры уьзилип,
Ногайымнынъ ян-юрегин сызлатты.

Ногайымнынъ ат казанган, сен, данъкы,
Ахмат атлы шоьлдинъ алал увылы.
Кайтпас йолды алды Еннет бавына,
Насихатын калдырып оьз халкына.

Сыйлы аты онынъ бир де мутылмас,
Халкы уьшин янын берип яшаган.
Онынъ соьзин тынълап калган адаспас,
Тувра юрер ол калдырган йолы ман.

Ногай шоьлдинъ коьримли сен йигити,
Айткан соьзинъ, уьйреткенинъ йойылмас.
Ерде ятпас исинъ, сыйынъ, оьрметинъ,
Турар эсте, юреклерден эш таймас.

Тамырлардынъ бир тамыры уьзилип,
Кара халкты коьзясы ман йылатты.
Бала шакта анасындай аявлап,
Ер-анасы бавырына берк басты.

Айгуль Казгереева,
Таьтли-Булак авылы.