Ногайымнынъ аьр бир соьзи акыйкат, боьтен де бурынгыдан калган соьзлерди окысанъ, ойлайсынъ, тек туьнегуьн язылгандай, сондай да келисли бизим яшавымызга. Эр кисилерге таянамыз, олар бизим коршалавшыларымыз деп оьктемсиймиз. Кашан да, кайтип оьктемсимейик, боьтен де аьлиги заманда оьз йигитлигин коьрсетип турган баьтирлеримиз – коьзимиздинъ алдында. Олар яшавларын курманлык этип, тас камырларга айланып, бизим эслеримизде дайымларга калганлар.
